boş bir sayfaya bakmak ne garip; bembeyaz, tek çizik yok. insanın geleceği de böyle değil mi? yazıp çizdikçe boyutlanıyor, evirip çevirdikçe yolunu buluyor. aslında önemli olan geleceği boyutlandıran ve yolunu gösteren şeyin ne ya da kim olduğudur. kendimize sorduk mu hiç, şu an bulunduğum noktaya bilinçli bir şekilde mi geldim? insan bazen yolda yürürken bile dalgınlıkla hiç bilmediği bir yerde bulmuyor mu kendini, hiç başınıza gelmedi mi? geleceğe ilerlerken de dalgınlıkla hiç bilmediğimiz bir yerde bulabilir miyiz kendimizi? buluruz, kesinlikle. bu insanı korkutur mu ya da korkutmalı mıdır? planlı bir gelecek mi yoksa plansızca ilerlenmiş gelecek mi daha güzel olur acaba...