göğsümdeki bu dingin ağrıyı nasıl tarif ederim bilmem.

göz bebeklerimin sana bakınca aldığı maksimal büyüklüğü ölçemem.

defalarca kez sonuna geldiğim bir öyküsün sanki sen.

ben de bunu diyorum işte,

bu kasvetli var oluştan, karanlıkta durmadan parlayan minik ışıklardan bahsediyorum.

bulunca bir gün sönmemesini ümit ederek izlerim güzelliğini, 

her baktığımda içim titrer, kanatsız bir kelebek olur kalbim.

birdenbire hayatı hafife alamayacak kadar çok severim.

sendeki heyecan ve çabanın kölesiyim.

sende olup bende olmayan bir şeyleri cebe indirmeye niyetliyim.

beni şimdi böyle sessizce senin hakkında düşündüren ne?

bulana kadar dönemem arkamı, duyamam edilen lafları ve kapatamam göz kapaklarımı.

saçtığın ışık gözlerimi yaksa da cayır cayır, çekemem senden bakışlarımı.

aşk böylesine hesapsız bir şey mi?

nasıl düştüm o derin kuyuya?

ben yüzme bilmem ki.

kuyunun dibinde zaten suretin.

dibe batmam gerek görmek için.

bildiğim en iyi şeydir, aşağı süzülmek,

gittiğin yere kadar, peşinden gelmek.

"Gitsem benimle gelmeyeceksin,

 Kalsam benimle kalmayacaksın,

 Ne beni yaşamaya yüreğin var,

 Ne de beni öpmeden gidebilmeye..

 Senin cehennemin korkak kalbin olacak."

 Beni hiçbir zaman istediğim gibi sevmeyeceksin.

 Bu bende kabul göreli çok oldu.

 Senin derdin kendinle.

 Yıllar sonra bir şey hatırlatırsa beni sana,

 Yitirilmiş bir hatıraya bakar gibi gülümsersin belki ona.

 Aşk mutlu sonlara sahip değil,

 Mutlu olunca da tutkulu değil,

 Bu bende kabul göreli çok oldu.

 Ulaşılamayacak olanın güzelliği belki esir alan şey.

 Yollarımızın bir daha hiç kesişmeme ihtimali,

 Sonsuza dek kaybetmek seni.

 Uzansam da ulaşamamak düşüncesi...

 Bir göz kırpışla yok olacak illüzyonun beni dört yanımdan sersemletmesi...