2 Mayıs 2018 Çarşamba

gözlerim insanlardan kaçıyor
zaten onlar da yüzüme bakmıyor
ellerin uzanıp zihnimin kapılarını açıyor
çatlamış ar damarımı senden gizleyemiyorum

derin bir nefes aldığımda, kül tablası sen kokuyor
ruhumun dikenleri vücudumun pamuğundan ayrılmaya çalışıyor.
kirpiklerin kalbimin alfabesini okuyor
patlamış dudaklarımı senden gizleyemiyorum

parmak uçların birer karınca oluyor
gıdıklıyor kollarımı, hem de ısırıyor
derimin altına ulaşıp beni uyuşturuyor
yok saydığım duygularımı senden gizleyemiyorum


2017 Eylül

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

  göğsümdeki bu dingin ağrıyı nasıl tarif ederim bilmem. göz bebeklerimin sana bakınca aldığı maksimal büyüklüğü ölçemem. defalarca kez sonu...