yalnızlığın ıslığıyla korkulukları ürküttüğü bir yol kenarlarındayım.

yalanlar burada son buldu, burada kayboldu bütün ruhlar.
ağaçlar yapraklarını reddetti, günebakanlar güneşe küstü bugün.
ellerin titredi, ağzına kan tadı geldi, üşüdün... çok üşüdün ama sesin bana gelmedi.

güpegündüz karanlığın sinesinde sıkışıp kaldım.
gözünü kapattın hep, sürpriz yaptım sandın.
oysa ben çok ağlamıştım, bazen anlamazsın.
öfkem sardı belimi,
belimden tutup kendine çekti beni.
yuvarlana yuvarlana burnuma aktı elinin kiri
yıkılmadım ki yere düşüp yuva yapsın gözlerinin çiçeği.

bir limonun çekirdeği ne kadar çok bozabilir ki sinirini?